Bencillik; insanın kendisini, kendi çıkarlarını düşünerek başkalarını hiçe sayma durumudur. Bu özellik insanı yalnızlığa ve mutsuzluğa iter. Çünkü her durumda kendini gözeten insan, zamanla fesatlık gibi kötü duyguları kendinde oluşturur.
İnsanlık, var olduğundan bu yana yaşamak için başka insanlara ihtiyaç duymuştur. Bu nedenle insan, sosyal bir varlıktır. İnsanlar, topluluklar halinde yaşamaya, dolayısıyla birbirine muhtaçtırlar.
Bencillik duygusuyla kendini besleyen insan, hayatı boyunca yalnızlığa mahkumdur. Çünkü duygularını paylaşmayan, onları çevresiyle yaşamayan bir insan düşünülemez. Hüzünler, sevinçler insanlarla paylaşıldığında azalır ya da çoğalır.
Bu nedenle bencil insan, tek başına kalmış meyvesiz kuru bir ağaç gibi kurur gider sözü söylenmiştir. Bencillik hiçbir zaman insana mutluluk ve huzur vermez. Her şeyi kendisi için düşünen bencil insan, hayatının ilerleyen dönemlerinde de kendi kabuğunda kendi kendine kaybolur gider.
